ಕೋಮಲಾಂಗಿ ...!

ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ

ನಾ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ

ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತ ನಾ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ

ತಿಳಿ ನೀರ ಆ ನದಿಯಂಚಿನಲ್ಲಿ

ಕಂಡಿತೊಂದು ಮಿಂಚು

ಆ ಮಿಂಚಿನ ಬಳಿ ಹೋದಂತೆಲ್ಲ

ಅದರ ಪ್ರಕಾಶಮಾನದ ಅರಿವಾಗುತ್ತ ಹೋಯ್ತು

ಸುಂದರ ಸುಕೋಮಲ ಮುಖ

ಚೆಂದುಳ್ಳಿ ಚೆಲುವೆಯೇ ನಿಂತಿದ್ದಳಲ್ಲಿ

ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ

ಮಾತು ಮರೆಯಿತು ಎನಗೆ

ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ ದೋಣಿ

ಅವಳು ಬಂದು ಕೂತಳು

ನಾ ಕೇಳಿದೆ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಎಂದು

ಅವಳಂದಳು ನೀ ಇರುವಲ್ಲಿಗೆ ಎಂದು

ನಾ ಮೂಕವಿಸ್ಮಿಥನಾದೆ

ಹೀಗೂ ಉಂಟೆ ಎಂದು..?

ಥಟ್ಟನೆ ಅಮ್ಮ ಬಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ನೀರೆರಚಿ

ಏಳು ಬೆಳಗಾಯಿತೆಂದಳು...!